تا اسم 9 دی میاد، تو کله هامون هوا میفته و سر سینه رو میدیم بالا که بله! تو سال فتنه، شرمنده ی امام حسین(ع) نشدیم و گل کاشتیم! ما سمبل بصیرت و دفاع از ولایت شدیم! تاریخ از ما به عنوان عمار یاد می کنه! ..

بسه این حرفا! تا کی هنداونه زیر بغل خودمون بزاریم؟

حدود یک سال در خیابان ها به جایگاه ولایت فقیه و شخص ولی فقیه توهین و جسارت شد؛ در دانشگاه ها اهانت به رهبری به حدی رسید که یک روال طبیعی حساب می شد؛ قبح این عمل در اذهان شکسته شد... عمارها کجا بودند؟

مگر حضرت امام(ره) نفرمودند که "ولایت فقیه همان ولایت رسول الله است" ؟
مگر حضرت خامنه ای در جایگاهی غیر از جایگاه رسول الله(ص) و ائمه ی اطهار(ع) تکیه دارند؟ مگر این جزو اعتقادات اساسی شیعه نیست؟ پس چرا در برابر این اهانت ها همچین قیامی صورت نگرفت؟؟! بله این نشان دهنده ی اونه که ما هنوز ولایت را نمی شناسیم!

بله ما در برابر هتک حرمت به امام حسین(ع) قیام کردیم اما حسین زمان را نشناختیم..
ندای "این عمار" او همان ندای "هل من ناصر" حسین(ع) بود که ما نفهمیدیم..
اگر مولایمان خامنه ای، این روز را روز بصیرت می داند از بزرگواری ایشان است؛ دلیلی نمی شود تا ما هم به معضل خودعمارپنداری دچار شویم!

ما از نهم دی برای پایان دادن به فتنه بهره بردیم؛ اما حقیقت آن است که ما باز هم قافیه را باختیم.. ما باز هم شرمنده ی ارباب شدیم..

اگر حسین(ع) به داد ما نمی رسید مشخص نبود تا کی باید به خاله بازی هامان ادامه می دادیم..

امان از غریبی مولایمان خامنه ای...